Het Panama Kanaal

Weer een maand verder en terug in de Caribbean! Op 30 September vertrokken we uit Seattle met maar een half schip vol want de rest van de gasten kwam pas in Los Angeles. Dat was wel een stress dagje, de veiligheids regels in LA zijn echt tien keer strenger dan in Seattle dus het had wel wat voeten in aarde voordat iedereen aan boord was maar toen waren we uiteindelijk op weg!

De eerste haven in het zuiden was Cabo San Lucas in Mexico helaas is daar geen mogelijkheid voor het schip om aan te leggen en moesten we gebruik maken van tenderbootje waardoor de crew niet van boord mocht omdat dit te lang zou duren voor de gasten. Maar twee dagen later waren we in Acapulco en daar mochten we zeker wel van boord. Iris was daar ook met de Volendam dus we hadden gezellig afgesproken om ’s middag naar buiten te gaan. Tijdens de vorige oversteek was bijna het hele front office team gaan bungee jumpen in Acapulco aangezien ik er toen niet bij was kon ik deze keer toch echt niet achter blijven. Ook van andere afdelingen waren wel mensen die mee wilden dus uiteindelijk zijn we met een groep gegaan om te springen. Er was gewoon een vaststaande kraan aan het strand maar je springt wel boven een zwembad dat is wel een fijn gevoel! De kraan was 50 meter hoog dus dat viel nog wel mee maar op het moment dat je gaat springen is het toch wel eng! Het geeft je wel een super kick! Ik vond het wel heel gaaf. Ik heb ook een mooie DVD gekregen met mijn sprong erop dus ik kan er nog van nagenieten haha. Na al die spanning heb ik nog gezellig met Iris een hapje gegeten en uitgebreid bijgekletst en daarna zijn we nog naar het strand geweest. Dat was echt een geslaagde dag!

Na Acapulco waren we nog in het kleine Mexicaanse plaatsje Huatulco daar had ik maar een uurtje tijd maar er was eigenlijk ook alleen maar strand en jet ski’s. Een dag later waren we in Guatemala, dat klink heel leuk maar helaas lagen we ergens in een industrie gebied waar niet echt iets in de buurt was. Behalve een klein ‘winkelcentrum’ 10 minuten verderop. Vanaf dat winkelcentrum gingen er wel taxi’s naar San Jose een klein stadje. We maar in de taxi gestapt en naar dat stadje gegaan. We hadden al gehoord dat er niks te beleven was behalve ‘local experience’ dat wilde we toch wel even zien. Er was inderdaad niet zo veel aan behalve een marktje en een hele boel straat honden. Na een uur hadden we het ook wel weer gezien en zijn we weer terug naar het schip gegaan.

We zijn ook nog in Costa Rica geweest, wederom een klein plaatsje waar niet zo veel te doen was. Ik had me ingeschreven voor een toer met paardrijden in de jungle maar helaas hoorde ik op het laatste moment dat we niet meekonden omdat alles toch vol zat. Jammer genoeg heb ik dus niks van Costa Rica kunnen zien, maar dat is een goede reden om nog eens terug te gaan. Er was ook al dagen slecht weer met storm en regen geweest dus veel mensen waren met hun toerbus in de modder vast komen te zitten en kwamen pas uren later terug dan gepland, dat vonden ze wat minder. We lagen deze dag weer samen met de Volendam en het was eigenlijk de bedoeling dat ik daar aan boord zou gaan kijken maar omdat wij in ‘code geel’ zaten mocht dat niet. Code geel wordt ingevoerd als er veel mensen ziek worden aan boord. Er is een virus dat heel makkelijk verspreid wordt als mensen dicht op elkaar leven. Dan krijg je buikgriep en moet je drie dagen in je hut blijven en zo min mogelijk met andere mensen in aanraking komen. De kapitein van de Volendam was bang dat dit virus ook bij hun verspreid zou worden als er mensen van de Noordam bij hun aan boord zouden komen dus dat bezoek ging helaas niet door. Een paar dagen later waren er zelfs zo veel mensen ziek dat we over moesten naar ‘code rood’ dan moet alles ieder half uur helemaal schoon gemaakt worden en mensen mogen helemaal geen eten meer zelf opscheppen. Dus in het Lido restaurant, waar normaal alles in buffet vorm is moest in een keer alles uitgeserveerd worden. Na een paar dagen ging wel weer alles goed en ondertussen zijn we weer terug naar code geel.

Vorige week vrijdag gingen we officieel oversteken en door “het Panama Kanaal” er zijn drie sluizen nodig om aan de andere kant te komen. Die sluizen zijn wel wat anders dan klein Ternaaien! Er was aan iedere kant misschien nog maar een meter over en het schip wordt getrokken door een soort van locomotiefjes. Er komen ook mensen die daar werken aan boord om met alles te helpen. Het is echt een gigantische operatie om het schip goed naar binnen te loodsen. We gingen wel iedere keer maar een paar meter omhoog dus als je op dek drie staat te kijken dan heb je eigenlijk niet eens door dat er beweging is. We hebben echt uren op het dek staan kijken buiten naar hoe alles gaat. Dat was wel een hele ervaring!

We zijn ook nog een dagje in Aruba geweest maar ook daar had ik niet genoeg tijd om uitgebreid alles te gaan bekijken. Ik ben wel nog even gaan lunchen en wat rondgelopen maar verder niet zo veel gezien. Als laatste waren we op Half Moon Cay, het prive eiland van Holland America op de Bahama’s maar daar ben ik helaas ook niet naar buiten geweest. Gisteren waren we in New York en dat was ook een super hectische dag omdat we van een buitenlandse haven kwamen moesten alle gasten door immigratie en dat duurt allemaal eeuwen waardoor de gasten die aan boord kwamen ook weer vertraging opliepen en dus niet blij waren. Maarja.

Nu zijn we weer met de Caribische rondjes begonnen en kan ik weer lekker mijn vrije middagen aan het strand gaan doorbrengen!

Dat was weer al het nieuws vanaf de Noordam. Ik blijf zoals altijd ook weer graag op de hoogte van nieuws uit Nederland!!

Tot snel!

Liefs Vivian