Het verre Oosten

Hallo lieve vrienden en familie,

Het is alweer tijd voor een tweede berichtje deze keer vanuit China!!

De vorige cruise en deze cruise hebben we heel veel verschillende plaatsen bezocht waardoor ik ondertussen bijna niet meer bij kan houden wanneer we op welke dag waren en wat we daar ook alweer gedaan hadden. Maar ik zal het toch zo goed mogelijk aan jullie schrijven.

Ik was gebleven bij New Caledonie waar we dus bijna het schip hadden gemist dankzij die fijne huur scooter. Daar hebben we wel van geleerd want bij het volgende eiland; guadalcanal in de Solomon eilanden hebben we veilig de fiets genomen! We hadden alleen maar ’s ochtend een paar uurtjes vrij maar dat was wel genoeg om een heel stuk de weg op en neer te fietsen en een beetje van het eiland te leren kennen. Er is op zich niet zo heel veel te zien daar maar het leuke is eigenlijk om gewoon naar de lokale bevolking te kijken (en zij kijken ook naar ons) Het is echt prachtig om te zien hoe hele groepen mensen gewoon op een stoepje zitten en helemaal geen haast hebben om iets te doen. Het is ook om 9 uur ’s ochtends al bijna 30 graden dus veel te warm om iets te doen. Op dit eiland lagen een paar half gezonken schepen in de baai dat was wel gaaf om te zien en we kwamen ook nog langs een lokale markt die wel grappig was. Er komt hier misschien maar een keer per jaar een cruise schip dus het hele eiland was er ook voor uit gelopen het was een hele happening echt heel grappig.’ s Middag was het helaas weer afgelopen met de pret en moesten we weer druk aan het werk maar we hebben ons in ieder geval geen zorgen hoeven maken over het missen van het schip!

Twee dagen later kwamen we aan in Rabaul,; Papua New guinea. Nou ik had toch nooit gedacht dat ik ooit nog eens in Papua zou komen, dat alleen al is geweldig! Jammer genoeg had ik weer alleen de ochtend vrij en hadden we ook nog een veiligheids oefening waardoor ik uiteindelijk maar een uurtje van boord af kon. Maar ook dat uur was al genoeg om wat rond te lopen en de lokale bevolking te zien. Het aparte aan Rabaul is dat het aan de rand van een actieve vulkaan ligt. Die vulkaan is voor het laatst uitgebarsten in 1994 maar hij rookt nog steeds en als je buiten loopt zit je binnen 10 minuten helemaal onder de as die constant uit de lucht komt vallen! Halverwege de dag werden alle buitendekken afgesloten omdat er zo veel as uit de lucht kwam vallen dat ze bang waren voor de gezondheid van iedereen. Later hoorde we dat die dag dat wij er waren een van de actiefste dagen van de vulkaan was sinds hele lange tijd! Die avond en nacht heeft de schoonmaakt echt lang door moeten werken om het schip weer onder die as laag vandaan te krijgen.

Na deze eilandjes hadden we een paar dagen op zee waarbij we de evenaar zijn overgevaren. Bij het oversteken van de evenaar hoort een hele ceremonie; de King Neptune ceremonie, dat is kort gezegd een ontgroening voor de crew die nog nooit de evenaar is over geweest. Van iedere afdeling mochten er twee mensen opgegeven worden en zoals jullie al kunnen raden waren Nicole en ik opgegeven voor de front office. We waren de ‘pollywogs’ ofwel de crew die afgezeikt wordt door King Neptune. Het was dus een hele voorstelling voor alle gasten bij het zwembad op het achterdek. We werden eerst onder dramatische muziek aan een touw vast het dek opgeleid, ondertussen waren we al helemaal nat gespoten. Daarna werden we in een soort kooi gestopt en nat gegooid met koud en warm water. Toen werden we per twee bij King Neptune geroepen en moesten we horen wat we fout hadden gedaan (Nicole en ik hadden zogenaamd de gasten laxeer middel gegeven in plaats van zeeziek pillen haha) Nou daar werd dan natuurlijk een heel drama van gemaakt waardoor we veroordeeld werden tot het zoenen van een vis en ingesmeerd worden met spaghetti en andere rotzooi. Daarna mochten de kapitein en nog een paar andere hoge officieren beslissen of we het zwembad werden ingegooid of op de kant in de zon moesten blijven zitten. In ons geval beslisten ze helaas dat we aan de kant moesten blijven zitten waardoor al die viezigheid lekker ging aankoeken. Toen het iedereen aan de beurt was geweest zijn we natuurlijk wel met z’n allen het zwembad in gesproken en ook een paar officieren die aan het kijken waren zijn met spaghetti ingesmeerd en het zwembad in gegaan. We hebben er echt hard om kunnen lachen. Nu zijn we officieel gedoopt door King Neptune en mogen we alle zeeën bevaren!

Na dit hele avontuur kwamen we weer aan bij het volgende eiland en dat was Yap, daar hebben jullie waarschijnlijk nog nooit van gehoord nou ik dus ook niet haha. Het is een mini eilandje in Micronesie. Er is ook niet heel bijzonders behalve heel mooie natuur en het feit dat ze nog stenen geld gebruiken! Dit zijn geen gewone stenen maar een soort rotsblok met een gat erin en dit wordt ook alleen nog maar gebruikt voor grote transacties bijvoorbeeld als iemand land koopt. Verder hebben ze natuurlijk ook nog traditionele klederdracht etc. waarbij het ook apart is dat vrouwen hun bovenlichaam bloot hebben maar dat het niet de bedoeling is dat je iemand zijn knieen ziet! We hebben er wat rondgelopen; over een oud stenen pad en door een stukje jungle waar we van een mooi uitzicht hebben kunnen genieten.

Na Yap gingen we verder naar Guam dit betekende dat we weer op Amerikaans grondgebied kwamen en jullie kunnen wel bedenken hoe leuk dat dan weer gaat met immigratie procedures. We hebben er een hele ochtend over gedaan om alle gasten door de immigratie te krijgen en de rest van de dag hadden we aan de lopende band gasten die om medische redenen van boord af moesten dus Guam heb ik verder helemaal niet kunnen ontdekken.

De dag daarna waren we in Saipan en daar kon ik gelukkig wel even lekker naar buiten. Ben en Arwin hadden ’s ochtends al een auto gehuurd en waren even terug naar het schip gereden om mij en Cynthia op te halen. We zijn toen gaan rijden naar Banzai Cliff dat is een rots aan de zee die heel bekend is door de tweede wereld oorlog. Toen duidelijk werd dat de Japanners gingen verliezen op het eiland ging iedereen zelfmoord plegen op die plek. De verhalen zijn dat er zelfs hele families van die cliff afgingen, de jongste werd er dan als eerste afgeduwd en dan de volgende tot de moeder het oudste kind duwde en de vader de moeder waarna hij dan zelf achterwaarts eraf rende. Luguber verhaal he. Het maakt ook echt indruk om op zo’n plek te staan. Daarna zijn we nog verder gereden naar Suicide Cliff, voor deze rots geld hetzelfde verhaal alleen is deze boven land in plaats van boven de zee. Na deze indrukwekkende plekken zijn we nog verder gegaan naar bird island, waar geen vogel te zien was maar wel weer een prachtige rotspartij en super blauw water. We hebben daar ook heerlijk een tijdje staan genieten van het mooie uitzicht en zeker ook van het feit dat het zonnetje lekker scheen (vooral als ik hoor dat het in Nederland sneeuwde)

Saipan was het laatste eiland van de Pacific waar we gestopt zijn daarna begon de weg naar Japan waar we een paar dagen geleden zijn aangekomen. Ook de Japanners zijn niet gemakkelijk met immigratie procedures dus we moesten wederom het hele schip langs de immigratie officieren krijgen voor een foto en een vingerafdruk en dat natuurlijk nooit zo soepel als gepland en het duurde dan ook een paar uur voordat iedereen geweest was. Daarna had ik wel lekker de middag vrij en konden we Naha gaan ontdekken. Naha ligt in de provincie Okinawa in het zuiden van Japan het schijnt nogal een populaire vakantie plek te zijn. ´s middags waren we met z´n zessen samen naar buiten gegaan om een oud kasteel te bezoeken. Ik kan me eerlijk gezegd niet meer precies herinneren van wie het nu ook alweer was ik geloof van diverse keizers maar dat maakte eigenlijk ook niet uit. Het was echt in Japanse stijl gebouwd met hoge muren er omheen en vanaf boven was er een mooi uitzicht over de stad. De weg erheen hadden we met de monorail gedaan dus op die manier hadden we ook al wat van de stad kunnen zien. Na het bezoek aan het kasteel zijn we nog even echt de stad in geweest en wat rond geneusd in die Japanse winkels en een teriyaki burger geprobeerd!
Daarna konden we met een speciale shuttle bus weer terug naar het schip.

Twee dagen later waren we in Nagasaki. Deze stad is natuurlijk voornamelijk bekend door de atoombom. Ik had weer lekker de middag vrij dus we zijn de stad met de tram gaan ontdekken. Het is even oefenen maar toen we eenmaal doorhadden dat de tram haltes op nummer en kleur gingen konden we aardig onze weg vinden. Als eerste zijn we dus naar de herdenkings plaats voor de slachtoffers van de bom geweest, dat is zeker wel indrukwekkend. Er was ook een museum bij maar daar hadden we helaas niet genoeg tijd voor. We hebben verder nog wat gewinkeld en lekker door de stad gelopen. Ze hebben zelfs in Japan nog steden met een Chinatown dus daar zijn we ook nog even gaan kijken.

Uiteindelijk zijn we dan aangekomen in Osaka en hier was het dus tijd voor alle gasten om van boord te gaan en kregen we dus weer nieuwe gasten aan boord. Dit was echt een mega hektische dag, dat is het eigenlijk altijd wel maar deze was wel heel extreem aangezien er aan de lopende band dingen mis bleven gaan. Na 17 uur werken hebben we de dag toch overleefd maar helaas blijft het nog steeds iedere dag super druk. We waren twee dagen later nog een keer in Nagasaki maar nu had ik geen tijd om van boord te gaan. Na Japan gingen we naar Zuid Korea en we moesten er dus voor zorgen dat alle gasten de juiste visa hebben voor Korea en ook voor China dat kan wel de nodige uitdagingen geven!

In Pusan, Zuid Korea was er een speciale crew tour georganiseerd en gelukkig had ik wel wat tijd om daarop mee te gaan. We zijn eerst een tempel gaan bezoeken die een eindje buiten de stad lag, die was wel mooi om te zien maar toch wel een beetje toeristisch. Na het bezoek aan de tempel gingen we naar een hoge toren midden in de stad waar we natuurlijk een heel gaaf uitzicht hadden. Pusan is ook helemaal tussen bergen gebouwd en dat is wel mooi om te zien. Na het bezoek aan de toren gingen we naar de internationale markt en de vismarkt. We zijn eerst over de internationale markt gelopen waar je natuurlijk helemaal dood gegooid wordt met nep spullen maar er stonden ook heel wat eet kraampjes dus we hebben ons gewaagd aan wat Koreans street food onder hilariteit van de Koreaanse vrouwtje bij die kraam aangezien het eten met stokje toch niet altijd even soepel gaat als de bedoeling is haha.
Na het bezoek aan de internationale markt zijn we doorgelopen naar de vismarkt en die was ook wel heel apart om te zien. De meeste vis leeft nog en ligt in bakken te wachten om de kop eraf gehakt te krijgen. Er staan allemaal van die oude vrouwtjes in kap laarzen en regen kleding de vis schoon te maken. Nou de reuk kunnen jullie er vast wel bij bedenken! Maar het was echt heel apart om te zien ik heb mijn ogen uitgekeken naar alle soorten vis die er waren. Helaas was het na dit bezoek aan de markt weer gedaan met de pret en moesten we weer snel met de bus terug naar het schip en onderweg naar China.

Een paar dagen geleden zijn we dus aangekomen in Dalian, China. De Chineese immigratie bedenkt ter plekke of ze de gasten willen zien of niet en dit levert wel een beetje chaos op aangezien de gasten dan denken dat ze helemaal gechecked gaan worden en dan blijkt dat niet nodig of juist andersom. Dus we moeten al onze flexibiliteit gebruiken om dat allemaal goed te laten gaan. Ik had even een uurtje tijd om in Dalian van boord te gaan dus we zijn gaan lunchen en we vragen ons eigenlijk nog steeds af wat we gegeten hebben. De kaart was helemaal in het Chinees en we hebben maar op het gerecht van twee andere mensen gewezen dat er wel goed uitzag. Het smaakte prima maar het vlees was toch niet helemaal te definieren…in China eten ze toch hond??? Nou ja we weten het dus niet maar we passen ons aan! Er was daar ook een mega groot ondergronds winkelcentrum waar we nog even hebben rondgelopen maar wederom was de tijd erg kort en moesten we alweer om half 3 ’s middags terug aan boord zijn dus we hebben niet uitgebreid kunnen shoppen.

Na Dalian kwam Xingang een enorme industrie stad ongeveer drie uur van Beijing af. Hier zijn we twee dagen gebleven om de gasten de kans te geven om naar Beijing te gaan en daar te overnachten en de dag daarna pas terug te komen naar het schip. Er was ook voor de crew een tour georganiseerd naar de Chinese muur. Gelukkig wordt deze tour twee keer georganiseerd een keer op de heenweg en een keer terug dus deze keer is mijn collega Daniela geweest en de volgende keer kan ik gaan. De eerste dag heb ik dus alleen maar gewerkt maar de tweede dag had ik ’s middags wel even tijd en ben ik met Nicole en Arwin en Ben even Xingang in gegaan. We lagen echt midden in een enorme have waar we al tien minuten over deden om gewoon het haven gebied uit te komen. We zijn naar de free market gegaan wederom zo’n markt waar ze nep spullen verkopen en je dus ook flink moet afdingen zodat je een rolex van een euro hebt. We hebben ons nog maar een keertje aan het Chinese eten gewaagd maar deze keer maar een grote bak noodles gepakt dat leek ons toch iets veiliger. Ook al werd het bereid in een grote open gaar keuken waar ze waarschijnlijk ook nog nooit van de Keuringsdienst hebben gehoord…..

Nu zijn we onderweg naar Shanghai waar we ook weer twee dagen blijven. Ik heb dan lekker de hele avond vrij dus we zijn al plannen aan het maken om lekker wat te gaan eten en te kijken of er nog wat te stappen valt. Ik heb er nu al zin in!

Nou ik geloof dat ik jullie weer helemaal bijgepraat heb over mijn leventje hier. Hopelijk is het slechte weer in Nederland ondertussen over maar troost jullie in China is het ondertussen ook niet meer zo warm!

Het is soms een beetje moeilijk contact houden omdat internet en telefoon het niet helemaal optimaal doen en helaas is per ongeluk ook nog mijn mobiele nummer veranderd. Voor degene die niet het mailtje hebben gehad met mijn nieuwe nummer bij deze;

06 27045532

Tot mails maar weer! Ik kijk al uit naar jullie reacties.

Xxxx Vivian