The middle of nowhere

Hallo lieve allemaal,

Sorry het heeft even geduurd maar hier ben ik dan weer met het laatste nieuws uit Oz. De vorige keer schreef ik dat ik fruit ging plukken in Mildura en dat ben ik ook gaan doen. Alleen toen ik aankwam in Mildura bleek dat ik geen fruit ging plukken maar dat het de bedoeling was dat ik in een knoflook fabriek ging werken. Nou ja werk is werk dus goed de knoflookfabriek dan maar. We gingen iedere dag met een busje naar de fabriek en daar stonden we dan de hele dag bij een draaiende ton knoflook te pellen. We kregen betaald per doos en de dozen waren 10kg. Het werk was natuurlijk oersaai en je stinkt een uur in de wind naar knoflook. Iedereen in het hostel werkte in die fabriek dus het hele hostel rook naar knoflook. Na een paar dagen had ik toch al bedacht dat een carriere in de knoflook business misschien niet helemaal voor mij weggelegd was. Niet alleen was het werk vervelend ik moest ook nog best veel huur betalen aan het hostel en we moesten betalen voor het vervoer naar de fabriek en de eigenaar van het hostel was ook nog eens de eigenaar van de knoflookfabriek. Ik bleef de hele tijd het gevoel hebben dat ik ontzettend afgezet werd. Dus op zoek naar een nieuw baantje. Gelukkig lukte dat al snel maar het nieuwe baantje was in Western Australie! Oeps een beetje uit de buurt haha. Nou was het zo dat ik toch nog heel graag die kant op wilde dus dat kwam wel mooi uit. Ik ben eerst nog twee dagen in Adelaide geweest, lekker naar het strand :) en toen met de Indian Pacific trein naar Perth. Het was twee nachten en een dag in de trein zitten, 36 uur. Poeh weer errrug lang! Maar gelukkig zat ik samen met wat andere backpackers die ook alleen waren dus er was wel wat te kletsen. Overdag ging de trein over de nullabur plain dat is een stuk niemands land zo groot als Nederland. We stopte onderweg bij een plaatsje 'Cook' en daar zijn 4 inwoners die volledig afhankelijk zijn van de trein die twee keer per week langs komt. Het was echt ongeloofelijk dat die mensen daar wilde wonen! Daarna dus weer verder met de trein. We stopte 's avonds nog een keer in het plaatsje Kalgoorlie, een dorp waar voornamelijk mijnen zijn. Veel mensen werken in de mijnen in Western Australie, dat verdiend blijkbaar erg goed. Maar is natuurlijk ook shit werk.
Uiteindelijk kwamen we dan aan in Perth. Daar moest ik eerst naar het uitzendbureau om mijn contract op te halen en de informatie van waar ik uberhaupt heen moest want dat wist ik toen nog niet eens. De rest van de dag lekker in Perth rondgelopen.
De volgende dag weer 4 uur in de bus naar Narrogin dat is een plaatsje tussen Perth en Albany en vanaf daar is het nog 45 minuten rijden naar Harrismith, het dorpje waar ik werk.
Nou Harrismith ligt dus echt in de middle of nowhere, er staan drie huizen en een pub. Ik werk dus in de pub als barmeisje. Er zit ook een hotel bij waar we gratis mogen overnachten en zelfs het eten in inclusief dus deze deal beviel me een stuk beter! In de buurt van Harrismith liggen nog een paar dorpen en een heleboel boerderijen dus al die mensen komen 's avonds naar de pub dat is wel gezellig. De lokalen zijn echt super aardig en allemaal heel geinteresseerd in waar je vandaan komt en wat de reisplannen zijn. Ze hebben ook allemaal geen haast dus als je in het begin niet zo snel bent vinden ze dat helemaal niet erg. Ze verwachten wel dat je kunt onthouden wat ze drinken en iedere keer als hun glas leeg is moet je het gewoon vullen zonder te vragen. Als ze niks meer willen leggen ze het glas op een kant dus dan weet je het vanzelf! Ze laten ook allemaal hun geld op de bar liggen en als ze dronken zijn verwachten ze eigenlijk ook nog dat je hun precies kunt vertellen welke portemonnee van hun is! Erg grappig allemaal. 's ochtends moeten we dan de zaak schoonmaken en 's middags hebben we vrij vooral geen stress dus. Ze kunnen ook eten bestellen maar dat is voornamelijk frieten en hamburgers etc. Er zit ook een caravan park bij en een soort enorme trailer met 5 slaapkamers en een keuken en badkamer daar verblijven soms wel eens een paar schapen scheerders. Ja die boeren hier hebben allemaal schapen, helaas geen paard te bekennen :( We krijgen dus ook regelmatig een hele club scheerders die aan het werk zijn op een boerderij in de buurt.
Ik ben vorige week zelf naar de boerderij geweest van een van de gasten. Hij had me uitgenodigd om een dagje mee te komen lopen om te helpen met de 10.000 schapen die hij heeft! Nou ja daar ben ik natuurlijk wel voor te vinden! Toen ik daar aankwam had hij al 1000 schapen apart staan en die moesten allemaal gewogen worden en dan in drie groepen verdeeld worden naar gewicht. Dus met de hulp van de honden die schapen de schuur in en dan in een rijtje een voor een op de weegschaal. Mijn taak was dan om ze in de weegschaal te duwen, snel het hekje dicht en zodra ze gewogen waren moest ik ze er weer uit duwen. Nou ik heb echt gelachen! Schapen zijn toch zulke sukkelige beesten! Ze proberen zich door hekjes te wurmen waar ze natuurlijk nooit door passen en ze hebben echt moeite met normaal op hun poten te blijven staan, ze vallen constant om en liggen dan te spartelen. Nadat we ze allemaal gewogen hadden werd er een geschoren om te kijken hoeveel kilo wol eraan zat en toen moesten ze per groep naar de wei worden gebracht. De honden deden dan het meeste werk, dat was wel gaaf om te zien hoe die ervoor kunnen zorgen dat de hele club de goede kant oploopt. Daarna kreeg ik nog een toer over de boerderij, die een van de grootste hier uit de buurt is. Voor lunch hadden ze lamsvlees gemaakt uit eigen wei!! haha. Het was echt een leuk dagje en binnekort worden alle schapen geschoren en mogen we nog een keer komen kijken.
Verder gebeurd er niet heel veel spannends en is het dus 6 dagen in de week werken. Ze hebben wel een auto die we mogen gebruiken dus op mijn vrije dag kan ik wel naar Narrogin rijden om wat te winkelen of te internetten. Ik heb daar ook helemaal geen bereik met mijn mobiele telefoon, maar in Narrogin wel dus dan kan ik weer even flink sms'en! Ik blijf hier nog vier weken en dan gaat de reis weer verder. Eerst terug naar Perth, dan naar Sydney en vanuit Sydney door naar Nieuw Zeeland waar ik samen met Arwin het avontuur weer voortzet!
Ik hou jullie weer op de hoogte.

Cheers
liefs Vivian